Pyin oo Lwin

Vanuit Hsipaw vertrokken we naar de Bloemenstad, Pyu ook Lwin.
Al smorgens vroeg, vóór vertrek om 9.00u, waren Jari Ries en ik wezen wandelen in het dorp. Om 6.00u waren we al op de markt, en zijn we met een groep van 15 monniken (2 volwassenen en 13 jongetjes) meegelopen op hun bedeltocht door de wijk. Keurig in een lange donkerrode rij, op blote voeten. Eentje met een klingelbel voorop en eentje met een zware handkar er achteraan. Daarin werd steeds alle opgehaalde rijst vanuit de kommen in een hele grote pan gekieperd, alle bakjes met vlees en groente opgestapeld. Af en toe een zetje gegeven. Het opgehaalde snoep hielden de monniken zelf op borden en in hun tasje.
''s middags aangekomen in Pyin oo Lwin zijn we gelijk maar doorgegaan naar de botanische tuin, die de Engelsen hier hebben aangelegd.
De botanische tuin deed een beetje denken aan de keukenhof, en een beetje Avifauna, maar het gaat in dit park niet om de bordjes bij de bloemen en bomen, maar om elkaar. De well-to-do van Birma komt hier om te flaneren en elkaar op de kiek te zetten. Maar foto's met een westerling erbij is nog interessanter! Dus wij namen foto's van al die poserende stellen, maar nog vaker zijn wij zelf pas de foto gegaan. Vooral de grote jongens uit ons groepje (Jari, Peter, Leon, Richard en Tim) waren de BNNers van de middag.

Wel leuk om te zien, dan jongens en meisjes hier gewoon met elkaar kunnen daten. Meisjes worden niet uitgehuwelijkt en er zijn ook geen bruidschatten of zo. Ze besluiten gewoon samen om te gaan samenwonen, doen hun vrijgezellen ring aan de andere hand (dat betekent getrouwd) en krijgen kinderen. Trouwerij komt er normaliter niet eens aan te pas. En scheiden gaat andersom. Ik vind het wel heel modern, maar zo is 't hier al eeuwen!