Van Tounggoo via Bago naar Yangon

Dinsdagavond gegeten in t restaurant waar we gisteren ook zo lekker hebben gegeten (veel andere keuze is er trouwens niet in dit gat) en nu valt het ons opnieuw op dat de bediening wel erg jong is. Daniel en Mr Win vragen ernaar bij de eigenaar. Wat wij al vermoeden blijkt waar: het zijn wezen en ze werken 12 uur per dag in dit restaurant. En nee, ze gaan niet naar school. Wat doe je dan? Opstaan en weglopen? De kinderen zijn bijzonder lief en aardig, en ze lachen constant. Ze vinden het duidelijk leuk om die grote Nederlanders te bedienen. Extra fooi dan maar….en een goed gesprek met de eigenaar om er vooral op aan te dringen dat de kinderen wel de kans krijgen om naar school te gaan. Meer kunnen we even niet doen. Je bent nu eenmaal reiziger in een land waar niet alles volgens onze normen gaat, dus het hoort er bij.

Woensdag 10 augustus – via Bago naar Yangon.
Twee highlights zitten niet in deze reis; de gouden rots en Bago. Als we die twee zaken alsnog willen krijgen we veel extra reistijd (ten koste van onze 3 dagen in Yangon), maar bij de rots lopen we ook nog het risico dat het voor niets is. Als het veel regent is de rots niet te beklimmen en is het uitzicht vervangen door mist.
Uiteindelijk besluiten we alleen een De-Tour te maken langs Bago op onze weg naar Yangon. De omweg bleek lang en vermoeiend over de smalle, slechte gatenkaaswegen. Terwijl de nodige buien op ons neerdaalden.
Om 13.00u kwamen we aan in Bago. Omdat we maar 3 uur in Bago (Pegu) zouden zijn, moesten er efficiënt met de tijd omgaan en hebben we 4 dingen gekozen om te doen, waarbij we ons met onze eigen bus lieten rondrijden. Een “see Bago in 3 hour” tour.
We begonnen met een snelle lunch. Keuze in het restaurantje bestond opnieuw uit 3 dingen (eigenlijk zoals alle dagen, komt nu bijna m’n neus uit): fried rice chicken, noodles chicken, of noodle soup chicken. Dat was in 20min gepiept. Toen zijn we achtereenvolgens naar de grote gouden stupa van Bago gegaan (waar een haar van Buddha bewaard wordt) de grootste liggende Buddha van Myanmar (die in Bago is dus) en naar de four faced Buddha. Het was opeens weer droog, zonnig en érg zweterig.

Vervolgens zijn we weer verder gereisd naar Yangon. Nog zo’n 3 uur rijden.
Om 18.30 kwamen we aan in Yangon. Ons hotel is het Clover hotel in de Win Gaber Street, niet ver van de Schwedagon Pagode. Dat is ongeveer wat de Eifeltoren voor Parijs en Frankrijk betekent. Meer nog: wat mekka voor de moslims is, is de Schwedagon voor de boeddhisten.
Het hotel is wel schoon, maar sfeerloos en helemaal ingebouwd. 6 hoog, geen uitzicht maar blinde muren, geen balcon of terras, geen zwembad, en Jari zit twee etages lager dan wij, omdat er geen triple room was. Dit is niet wat je noemt het laatste hotel waar we nog even kunnen bijkomen van een vermoeiende reis.
‘s Avonds met de groep een gevaarlijke wandeling richting stadscentrum gemaakt. Je wordt hier bijna voor je sokken gereden in het drukke verkeer -4 rijbanen breed en niemand stopt voor een stel overstekende toeristen. Sommige stadse wijken zijn ronduit armoedig en vies.
Het restaurantje waar we terechtkwamen was een grote chaos van mensen die zelf bij een soort counter konden aanwijzen wat ze wilden eten. Dan werd je tafel volgezet met schaaltjes door een overdosis aan dienstertjes, en moest je toch nog van alles apart vragen (chop sticks, bier, opener, glazen, plain rice) terwijl ze werkelijk geen woord engels spraken. Veel schaaltjes ook met koude groenten of rauwe, niet schoongemaakte groenten. Jari was het helemaal zat. ‘wat een shitbende hier, ik eet die shit niet’ .
De beef rendang (leek er op) bleek toch heel smakelijk, zo ook het bier. Daarna zochten, en vonden we roof top bar Vista, met een schitterend uitzicht op de verlichte Schwedagon, waar de kinderen samen shisha (waterpijp) konden roken. Alles weer goed.