Ronny Brunswijk en dolfijnen in Paramaribo
Door: Mirjam
Blijf op de hoogte en volg MRJ
09 Augustus 2014 | Suriname, Paramaribo
We komen bij in het Krasnapolskyhotel van Paramaribo. Weinig Surinaams, maar wel comfortabel.
Na lekker lang uitgeslapen te hebben, lopen we richting de Palmentuin in Paramaribo. Daar wordt vandaag de Dag der Inheemsen gevierd. Als we aankomen begint net de openingsspeech. Langdradig, formalistisch Surinaams Nederlands. Recht voor het podium zitten een aantal hoogwaardigheden. Drie ministers en een aantal parlementsleden, waaronder, zien wij dat goed? Ronny Brunswijk. Nu begrijp ik van wie die grote knalgele Hummer met BAPO erop is, die we bij de ingang van het park zagen staan.
Richard zoomt in en fotografeert.
Maar het wordt nog mooier. Aan het eind van die langdradige openingsspeech, krijgen alle hoogwaardigheidsbekleders een soort cape en een verentooi. Daarmee erkennen ze de inheemse volkeren van Suriname.
Dan treedt er een inheemse groep op: uit Galibi. We herkennen de mannen uit het gemeenschapshuis/de bar in Christiankondre. En we herkennnen de troms, zoals ons die getoond zijn in het huis van Jeffreys ouders. Dan zien we ook Jeffreys zoontje met zijn moeder. Die komen dus naar het optreden van opa en oma kijken. Ze zijn nu als Indianen gekleed en ze zien er trots uit. Er wordt op de zware trommels geslagen, gezongen, en stampvoeterig gedanst. De bobo's staan op en doen vóór het podium mee. Wij fotograferen en filmen Ronny Brunswijk met dansend met verentooi.
Na dit optreden zien we Brunswijk met zijn lijf wachten in junglebroek en in knalgele overall naar de uitgang lopen. Jari en ik spoeden ons ook naar de knalgele Hummer, en kunnen nog net fotograferen hoe Brunswijk en zijn mannen instappen en dat hij zelf rijdt.
Na lunch bij restaurant Zus&Zo en even zwemmen in ons hotel (regenbuitje erover) gaan we 'smiddags weer met de groep op pad. Via de weg waar we president Desi Bouterses huis zien liggen, gaan dolfijnen spotten in de gezamenlijke monding van de Suriname Rivier en de Marowijne. Daar wordt het zeewater brak, want daar komen de verschillende stromen samen. Kennelijk een fijne omgeving voor dolfijnen, want we zagen er genoeg. Mooie sprongen wilden ze niet maken, hoeveel lawaai we ook maakten om ze aan te moedigen. Wel keken nieuwsgierig door af en toe even boven het water naar ons te kijken.
's avonds eten we nog eenmaal samen met Harvey in restaurant Zus&Zo, zodat we hem kunnen bedanken voor zijn reisleiderschap en zijn enorme humor.
Het wordt een korte nacht: om 23.00u zijn we terug van het eten en nog een rondje door de palmentuin - waar je over de hoofden kon lopen - en om 03.00u komt de taxi ons halen om naar Zanderij te vertrekken. In de lobby speelde een band kei- en keihard voor maximaal 4 mensen. Het hele hotel resoneerde. Dat ging maar door, om 03 uur nog steeds oorverdovend. Toen stonden er wel 10 mensen. Pas toen onze taxi er was, om 03.15u, stopte de band opeens.
Om 07.15u vliegen we met Insel Air naar Curaçao.
Na lekker lang uitgeslapen te hebben, lopen we richting de Palmentuin in Paramaribo. Daar wordt vandaag de Dag der Inheemsen gevierd. Als we aankomen begint net de openingsspeech. Langdradig, formalistisch Surinaams Nederlands. Recht voor het podium zitten een aantal hoogwaardigheden. Drie ministers en een aantal parlementsleden, waaronder, zien wij dat goed? Ronny Brunswijk. Nu begrijp ik van wie die grote knalgele Hummer met BAPO erop is, die we bij de ingang van het park zagen staan.
Richard zoomt in en fotografeert.
Maar het wordt nog mooier. Aan het eind van die langdradige openingsspeech, krijgen alle hoogwaardigheidsbekleders een soort cape en een verentooi. Daarmee erkennen ze de inheemse volkeren van Suriname.
Dan treedt er een inheemse groep op: uit Galibi. We herkennen de mannen uit het gemeenschapshuis/de bar in Christiankondre. En we herkennnen de troms, zoals ons die getoond zijn in het huis van Jeffreys ouders. Dan zien we ook Jeffreys zoontje met zijn moeder. Die komen dus naar het optreden van opa en oma kijken. Ze zijn nu als Indianen gekleed en ze zien er trots uit. Er wordt op de zware trommels geslagen, gezongen, en stampvoeterig gedanst. De bobo's staan op en doen vóór het podium mee. Wij fotograferen en filmen Ronny Brunswijk met dansend met verentooi.
Na dit optreden zien we Brunswijk met zijn lijf wachten in junglebroek en in knalgele overall naar de uitgang lopen. Jari en ik spoeden ons ook naar de knalgele Hummer, en kunnen nog net fotograferen hoe Brunswijk en zijn mannen instappen en dat hij zelf rijdt.
Na lunch bij restaurant Zus&Zo en even zwemmen in ons hotel (regenbuitje erover) gaan we 'smiddags weer met de groep op pad. Via de weg waar we president Desi Bouterses huis zien liggen, gaan dolfijnen spotten in de gezamenlijke monding van de Suriname Rivier en de Marowijne. Daar wordt het zeewater brak, want daar komen de verschillende stromen samen. Kennelijk een fijne omgeving voor dolfijnen, want we zagen er genoeg. Mooie sprongen wilden ze niet maken, hoeveel lawaai we ook maakten om ze aan te moedigen. Wel keken nieuwsgierig door af en toe even boven het water naar ons te kijken.
's avonds eten we nog eenmaal samen met Harvey in restaurant Zus&Zo, zodat we hem kunnen bedanken voor zijn reisleiderschap en zijn enorme humor.
Het wordt een korte nacht: om 23.00u zijn we terug van het eten en nog een rondje door de palmentuin - waar je over de hoofden kon lopen - en om 03.00u komt de taxi ons halen om naar Zanderij te vertrekken. In de lobby speelde een band kei- en keihard voor maximaal 4 mensen. Het hele hotel resoneerde. Dat ging maar door, om 03 uur nog steeds oorverdovend. Toen stonden er wel 10 mensen. Pas toen onze taxi er was, om 03.15u, stopte de band opeens.
Om 07.15u vliegen we met Insel Air naar Curaçao.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
