Toungoo, 8 en 9 augustus

Een lange, regenachtige reisdag naar Toungoo, die overigens wel heel zonnig begon met het boottochtje vanaf ons hotel op palen naar het vasteland.
Ons hotel in Toungoo is mooi en ruim opgezet met uitzicht over een meer, een zwembad, eigen stupa en natte tennisbanen. Een van onze families heeft gisterenavond het verdrietige bericht gekregen dat de vader vader (74) plots is overleden. Na de schok hebben ze besloten versneld yer8ug te reizen naar huis.Ny s er voor Jari een eigen kamer in een apart gebouwtje. Daar er toch wat "ergenisjes' over en weer waren, komt dit goed uit.

Dinsdag, 9 augustus. Het ontbijt bestaat uit o.a. de locale mohinga (soep).
Voor vandaag hebben we geen voorafbedacht programma, dus organiseren we zelf wat. We brengen een bezoek aan een bambooproductie met werkolifanten (zielig, komt allen in Myanmar nog voor), waar Jari zich, met een paar van de anderen toch laat verleiden tot een stukje wandelen op de rug van een olifant. Richard wandelt rond met zijn camera en ik drink koffie in een cafeetje waar iemand betelnotenpruimtabakpakketjes staat te maken. Een soort coffeeshop dus. Bijna iedereen in dit dorp lijkt verslaafd aan de betelnoten. Vieze rode kapotte gebitten en rooddoorlopen ogen.
Smiddags gaan we de andere kant op, naar een gebied waar de Karen leven. Hier zijn de mensen christelijk. We zien onderweg diverse kerken. Ook moeten we een stuk door een bos. Het bos bestaat uit teak-loofbomen, bamboe en palmbomen door elkaar.
In het ‘dorpje’ liggen de huizen ver van elkaar tussen de bomen in het bos, langs een snelstromende beek. Twee huizen zien we van binnen. Een vrij armoedige, gewoon op de grond tussen de bomen, de vrouw is hoogzwanger. En een mooie van bamboe, op palen, waarin 3 bijna lege kamers voor 3 gezinnen plek een gezamenlijke keuken. Onder het huis hangt de was. Een vrouw heeft een baby van net een week oud. Lief! Als dank geven we de moeder wat geld.
We eten nog een noodlesoep in het dichtbijzijnde ‘resort’ aan de beek, laten ons nog uitgebreid fotograferen door de giebelende serveersters (die hooguit 1.50 cm hoog zijn – zelfs ik ben een reuzen voor hen, laat staan onze pubers m/v - Jet van 16 is 1.85m), en vertrekken om 15.00u weer richting Toungoo met onze eigen bus. Die we deze keer zelf gecharterd hebben, voor ons particuliere uitje. Het laatste stuk doen we met de benenwagen, om het dorp Toungoo nog even te verkennen. Helaas krijgen we daarbij weer een stortbui op ons hoofd.... In het hotel besluiten de kinderen dan maar in de stromende regen te gaan zwemmen. Het water van het zwembad mag dan wel een beetje stinken en ondoorzichtig zijn, de lol is er niet minder om.