Bagan 2e dag, 2 augustus

Heel vroeg op. Om om 5.30u bij de zonsopgang boven te zijn op een van de vele pagodes. Dus flink onderhandeld met de jongens. Compromis was dat we eenmaal weer terug in hotel (vanaf half 7 ongeveer) weer zouden gaan bijslapen tot 12 uur. Zo gezegd zo gedaan.
Heel vroeg lopend op pad. In de dichtstbijzijnde hoge tempel gezocht naar een trap naar boven. Goed verborgen in de spelonken, maar op tijd gevonden. Heel nauw en heel donker naar boven gelauwerd, op een randje gaan zitten. Camera’s in de aanslag, stilte, er waren nog 4 mensen, wat gefluister af en toe, vogels stilpen, ……..het spektakel kan beginnen.
En daar kwam de zon inderdaad volgens afspraak op. Niet eens de aanblik van de opkomende zon, maar de eerste zonnestralen op de donkerrode bakstenen stupa’s en de blikkerende gouden torens achter ons bleken het spektakel. Adembenemend mooi….. niets meer aan toe te voegen. Zen.
’s Middags hebben we 3 fietsen gehuurd en zijn we richting het dorpje Bagan gefietst. Na de lunch gingen we met een deel van de groep naar het haventje (het mag ’t woord nauwelijks dragen: het is een van de plekken waar de rivier het dorp instroomt en waar je dus makkelijk op een boot kunt klimmen. Na wat gedoe vonden we een boot die ons naar de overkant bracht. Daar arrangeerden we voor 13 man twee mini laadbakbusjes (proppen en op de grond zitten de laadbak) om ons naar de tempel op de top te brengen. Maar toen kwam er opnieuw een enorme tropische bui naar beneden. Het water kwam kolkend van de berg gestroomd. De laadbak had wel een bamboe-dakje… doorweekt waren we. De busjes hadden grote moeite met de modderige beklimming. Hier en daar stond het water zo hoog dat de motorkap nog net boven water kwam
Gelukkig kwamen we niet vast te zitten en na een half uur waren we boven. De tempel was van goud, mooi. Indrukwekkend, maar leuker was het kopje instantkoffie in het enige winkeltje van het dorp, waarvan de kleine keuken even werd omgebouwd tot restaurant.
Boven kon je de wolken overal om ons heen zien openbreken in felle, korte buien.
De terugweg was niet minder makkelijk, door de modder en over de overstroomde bruggen. En het hoosde opnieuw. Iedereen doorweekt. Op degenen die in de cabines van de twee busjes naast de chauffeur zaten, na.
Rond zonsondergang voeren we weer over de rivier, net als gisteren, maar deze keer geen mooi oranje hemel en regenbogen. Onze fietsen stonden er nog. Met de fietsen door de modder, met de citymap-app van Els de weg terug naar het hotel gevonden. Best ingewikkeld als het echt pikkedonker is en et geen lantaarnpalen zijn. Voorbij rijdende auto’s en scooters verrichtten de weg, want van onze 6 fietsen bleek er slechts éen werkende verlichting te hebben.