Galibi, christianpondre, 6 augustus
Door: Mirjam
Blijf op de hoogte en volg MRJ
06 Augustus 2014 | Suriname, Albina
Hopeloos slecht geslapen. Opvlieger na opvlieger, terwijl we hier in Paramaribo juist weer eens een behoorlijk bed hadden en airco.
Vandaag vertrekken we naar Galibi. Onderweg stoppen we bij de brug over de Commewijne, waar een politie-vriend van Harvey toevallig dienst heeft. Annemarie en Wouter kennen hem al, want hij heeft hen van t ene naar t andere ziekenhuis gereden eerder deze week. Suriname is net een dorp. Iedereen kent elkaar.
Verder stoppen we bij de plantage Swiss-Sur van Louis (heette vroeger Welgedacht) maar vandaag blijkt net de minister langs te komen, wat Louis ook niet van te voren wist. Verder stoppen we nog bij een gedenkplaats in Moungo, waar in 1986 heel veel onschuldige doden zijn gevallen tusen de strijdende partijen van Ronny Brunswijk en de regering (toen ook Bouterse), en rijden we langs het huis van Brunswijk nu, dat Romeo Bravo heet.
Daarna komen we aan in Albina, het einde van de wereld wat Suriname betreft, want hier houdt de weg weer op. Albina is een levendig havenstadje, maar wel heel smerig. Zowel de straatjes als het strandje liggen vol rotzooi.
We nemen een korjaal naar ons dorpje Christiankondre, een zeer basaal soort resort, bij Galibi. Eigen drijfzandstrandje, uitzicht op de brakke monding van de Marowijne rivier. Elke kamer heeft drie opgemaakte bedden met klamboe, en een eigen badkamertje met wc en douche. Airco via de open ramen, een straaltje koud water uit de open douche. Nou ja, je kan altijd nog in de rivier springen. Hinkstapsprong via het drijfzand. Een groepje zwarte gieren lijkt, samen met vier honden, zijn habitat te hebben op ons strandje.
We eten wat en drogen weer op. Ik zoek mijn bikini en blijk alleen het bovenstuk te hebben meegebracht, gvd. Een zwarte onderbroek van Richard maakt het elegante geheel compleet. Jari wil me laten testen op Korsakof, als we weer thuis zijn.
Maar voor we daar zijn varen we door een tegengestelde stroming (het wordt vloed, en de rivier stroomt afwaards) en dat spettert geweldig. Plus er komt een tropisch buitje omlaag. We zijn doorweekt als we aankomen in ons paradijsje.
Aan de overkant van de Marowijne rivier zien we Frans Guyana liggen, waar volgens onze plaatselijke gids Jeffrey wel verharde wegen zijn, toeristenhotels, straatverlichting, croissantjes etc. Dat wil hij ons vanavond graag laten zien, met kans op kleine schildpadjes op t strand. Maar wij zitten daar niet zo op te wachten.
Wij willen liever naar een verlaten strand met meer kans op de grote, eierenleggende schildpadden. Die vind je niet in een mondaine omgeving. We besluiten uiteindelijk niet om 17.30u naar de overkant te gaan, maar om 21.00u aan de onherbergzame Surinaamse kant te blijven en een onverlicht verlaten strandje te zoeken. Evenveel kans op kleine schildpadjes, iets meer op grote. Hoewel voor dat laatste nog steeds veel geluk nodig is, want het legseizoen is eigenlijk net voorbij.
Het wordt een mooie avond. Een half uurtje onstuimig varen (regencapes aan) en toen kwamen we aan op het beschermde strand van Galibi, aan de Surinaamse Kant dus. De maan gaf het water en het strandje een zilverwitte glans. Met onze zaklantaarns zochten we maar sporen in het zand. We vonden een vers spoor (volgens de bootsmannen een à twee dagen oud) van een groot schildpad en na verloop van ongeveer drie kwartier zoeken ook een paar sporen van kleine schildpadjes vanuit de bosrand richting het water. Een van de mannen peuterde voorzichtig in de zandkuil waar de spoortjes vandaan kwamen, en ja, daar werd zowaar een piepklein schildpadje geboren, die direct op het licht begon af te kruipen. We moesten er daar door wel goed op letten dat onze zaklantaarns vóór hem bleven richting vloedlijn. Opeens zagen we er nog twee op het strand, een paar meter verderop. Zo hebben we 3 kleine schildpadjes veilig naar het water begeleid en hen een behouden vaart toegewenst. Verder zagen we op het strand nog een grote, giftige springende bosspin en vele krabbetjes die ons steeds aankijken voor ze altijd harder dan wij wegrennen.
Met een redelijk tevreden gevoel zochten wens ruim een uur de boot weer op en begonnen de natte terugreis.
Vandaag vertrekken we naar Galibi. Onderweg stoppen we bij de brug over de Commewijne, waar een politie-vriend van Harvey toevallig dienst heeft. Annemarie en Wouter kennen hem al, want hij heeft hen van t ene naar t andere ziekenhuis gereden eerder deze week. Suriname is net een dorp. Iedereen kent elkaar.
Verder stoppen we bij de plantage Swiss-Sur van Louis (heette vroeger Welgedacht) maar vandaag blijkt net de minister langs te komen, wat Louis ook niet van te voren wist. Verder stoppen we nog bij een gedenkplaats in Moungo, waar in 1986 heel veel onschuldige doden zijn gevallen tusen de strijdende partijen van Ronny Brunswijk en de regering (toen ook Bouterse), en rijden we langs het huis van Brunswijk nu, dat Romeo Bravo heet.
Daarna komen we aan in Albina, het einde van de wereld wat Suriname betreft, want hier houdt de weg weer op. Albina is een levendig havenstadje, maar wel heel smerig. Zowel de straatjes als het strandje liggen vol rotzooi.
We nemen een korjaal naar ons dorpje Christiankondre, een zeer basaal soort resort, bij Galibi. Eigen drijfzandstrandje, uitzicht op de brakke monding van de Marowijne rivier. Elke kamer heeft drie opgemaakte bedden met klamboe, en een eigen badkamertje met wc en douche. Airco via de open ramen, een straaltje koud water uit de open douche. Nou ja, je kan altijd nog in de rivier springen. Hinkstapsprong via het drijfzand. Een groepje zwarte gieren lijkt, samen met vier honden, zijn habitat te hebben op ons strandje.
We eten wat en drogen weer op. Ik zoek mijn bikini en blijk alleen het bovenstuk te hebben meegebracht, gvd. Een zwarte onderbroek van Richard maakt het elegante geheel compleet. Jari wil me laten testen op Korsakof, als we weer thuis zijn.
Maar voor we daar zijn varen we door een tegengestelde stroming (het wordt vloed, en de rivier stroomt afwaards) en dat spettert geweldig. Plus er komt een tropisch buitje omlaag. We zijn doorweekt als we aankomen in ons paradijsje.
Aan de overkant van de Marowijne rivier zien we Frans Guyana liggen, waar volgens onze plaatselijke gids Jeffrey wel verharde wegen zijn, toeristenhotels, straatverlichting, croissantjes etc. Dat wil hij ons vanavond graag laten zien, met kans op kleine schildpadjes op t strand. Maar wij zitten daar niet zo op te wachten.
Wij willen liever naar een verlaten strand met meer kans op de grote, eierenleggende schildpadden. Die vind je niet in een mondaine omgeving. We besluiten uiteindelijk niet om 17.30u naar de overkant te gaan, maar om 21.00u aan de onherbergzame Surinaamse kant te blijven en een onverlicht verlaten strandje te zoeken. Evenveel kans op kleine schildpadjes, iets meer op grote. Hoewel voor dat laatste nog steeds veel geluk nodig is, want het legseizoen is eigenlijk net voorbij.
Het wordt een mooie avond. Een half uurtje onstuimig varen (regencapes aan) en toen kwamen we aan op het beschermde strand van Galibi, aan de Surinaamse Kant dus. De maan gaf het water en het strandje een zilverwitte glans. Met onze zaklantaarns zochten we maar sporen in het zand. We vonden een vers spoor (volgens de bootsmannen een à twee dagen oud) van een groot schildpad en na verloop van ongeveer drie kwartier zoeken ook een paar sporen van kleine schildpadjes vanuit de bosrand richting het water. Een van de mannen peuterde voorzichtig in de zandkuil waar de spoortjes vandaan kwamen, en ja, daar werd zowaar een piepklein schildpadje geboren, die direct op het licht begon af te kruipen. We moesten er daar door wel goed op letten dat onze zaklantaarns vóór hem bleven richting vloedlijn. Opeens zagen we er nog twee op het strand, een paar meter verderop. Zo hebben we 3 kleine schildpadjes veilig naar het water begeleid en hen een behouden vaart toegewenst. Verder zagen we op het strand nog een grote, giftige springende bosspin en vele krabbetjes die ons steeds aankijken voor ze altijd harder dan wij wegrennen.
Met een redelijk tevreden gevoel zochten wens ruim een uur de boot weer op en begonnen de natte terugreis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
